بنابر یافته‌هایی که در روز ۸ اکتبر در ژورنال BMC Medicine انتشار یافت، افرادی که در خانه می‌میرند نسبت به بیمارستان، آرامش بیشتری را در روزها و ساعت‌های آخرشان تجربه می‌کنند و درد اضافه‌ای به آنها تحمیل نمی‌شود.
به علاوه، به گفته‌ی مؤلف اصلی، باربارا گومز، خویشاوندان این افراد اندوه کمتری را در ماه‌های بعد از مرگ آنها تجربه می‌کنند.
گومز گفت: «مردن در خانه با آرامش بیشتری اتفاق می‌افتاد و نسبت به بیمارستان، درد بیشتری به همراه نداشت. ین می‌تواند راحتی را برای بیماران فراهم کند و به افراد کمک کند تا با دوران بسیار سختی که اخیراً دوست یا خویشاوندی را به خاطر سرطان از دست داده است، کنار بیاید.»ژاما محققان جز این یک سری عوامل را مشخص کردند که باید وجود داشته باشد تا یک نفر بتواند در خانه بمیرد.
مطالعه نشان داد که بیمار و خویشاوندان او، هر دو باید با این تصمیم موافق باشند. بیمار جز این نیاز دارد که در طول آخرین سه ماه زندگی، به مراقبت تسکینی و مراقبت دسترسی داشته باشد.
گومز گفت: «این فاکتورها تقریباً ضروری هستند. آنها در حدود ۹۱ درصد مرگ‌های خانگی وجود داشتند.»
مطالعه‌ی جدید شامل ۳۵۲ خویشاوند داغ‌دار بیماران سرطانی اهل لندن بود که ۱۷۷ نفر از آنها در بیمارستان و ۱۷۵ نفر از آنها در خانه مرده بودند.
محققان دریافتند که حدود ۲۵ درصد از بیمارانی که در بیمارستان مرده بودند در هفته‌ی آخر زندگی‌شان تقریباً آرامشی نداشتند. در مقایسه، تنها ۱۲ درصد از بیمارانی که در خانه مرده بودند از آرامش یافتن بازماندند.