چگونه با کودکان صحبت کنیم حتی اگر والدین آنها نیستیم؟
بسیاری از پدر و مادران وقت زیادی برای صحبت کردن با کودک ندارند. بیشتری کلام هایی که بین والدین و فرزندان رد و بدل می شود جملاتی است مانند. “درس هایت را خواندی؟” یا ” اتقات را مرتب کرده ای ” اما این جملت صحبت به حساب نمی آید. آیا تا به حال با فرزندتان در مورد مشکلاتش صحبت کرده اید؟
تحقیقات نشان داده، صحبت کردن با کودک از سنین پایین حتی قبل از آن‌که کودک شروع به صحبت کند در آینده باعث بهبود مهارت‌های روابط عمومی، خواندن، نوشتن و ریاضی آنها می‌شود. شروع و ادامه یک مکالمه عمیق باعث تقویت و گسترش شخصیت کودک می‌شود. وقتی به فرزندانتان توجه می‌کنید، آنها ارزش خود را درک می‌کنند.
البته، هر قدر شما بیشتر فرزندانتان را عزیز بدارید و برای آنها وقت بگذارید، ارتباط برقرار کردن با آنها سخت‌تر خواهد بود. با بزرگ‌تر شدن فرزندان این کار بمراتب سخت‌تر هم می‌شود. چرا باید ارتباط بر قرار کردن با فرزندانمان این قدر سخت شود؟ آیا به این دلیل است که فرزندانمان در طبقه‌بندی افکار‌شان مهارت ندادند؟ یا این که والدین سوالات اشتباهی می‌پرسند؟
بسیاری از والدین وقت زیادی را صرف اداره کردن امور مربوط به کودکان می‌کنند: عجله کن، آماده‌ای؟ این کار را نکن، آن کار را بکن. اگر این فقط شما باشید که‌همیشه با کودک صحبت می‌کنید، او همیشه ساکت می‌ماند. والدین باید گوش دادن را یاد بگیرند.
اولین گام برای آموختن هنر گوش دادن این است که به کودک اجازه دهید احساساتش چه خوب، چه بد را ابراز کند. والدین سعی می‌کنند اغلب با جملاتی مانند: «چیزی نیست، چرا گریه می‌کنی؟»، «شما اصلا منظوری از گفتن این حرف نداشتی، فقط خسته هستی!» احساسات بد را از کودک دور کنند و او را سر کیف بیاورند. ما می‌خواهیم فرزندانمان خوشحال باشند، بنابراین، احساسات منفی آنها را نادیده می‌گیریم.
این کار اصلا درست نیست و بدتر از همه کودک را ساکت‌تر می‌کند. او با خود فکر می‌کند، چرا حرف بزنم وقتی کسی به خود زحمت گوش دادن به صحبت‌های مرا نمی‌دهد. یکی از مهم‌ترین کارها در تربیت کودک، کمک به او برای درک بهتر احساساتش است. اگر آنها احساسات خود را بشناسند، براحتی می‌توانند با آنها کنار بیایند.
صحبت با کودک در مورد مسائل جدی و پرسیدن نظر آنها، درهای یک ارتباط سالم و دو طرفه را باز می‌کند. وقتی شما افکار و احساسات فرزندتان را قبول کنید، آنها احساس می‌کنند مورد احترام قرار گرفته‌اند و احساساتشان درک می‌شود پس بیشتر به برقراری ارتباط با والدین رغبت نشان می‌دهند.
علاوه براین، شما مطالب جالبی را که آنها می‌گویند از دست نمی‌دهید. صحبت کردن با کودکان جذاب‌تر از صحبت کردن با بسیاری از افراد بزرگسال است. کودکان سوالات جالبی در مورد زندگی، جهان و به طور کلی هم چیز می‌پرسند، مانند: «گل‌ها هم می‌توانند خوشحال شوند؟»، «درد کجا می‌رود؟»، «آخر دنیا کجاست؟.»
این سوالات را جدی بگیرید و هرگز به کودک نخندید بلکه با جدیت به او پاسخ دهید. کودکان دنیا را جایی تازه و هیجان‌انگیز می‌بینند و شما اگر از دریچه چشم آنها به جهان بنگرید و دقیقا به آنچه آنها می‌گویند گوش دهید، بسیار لذت خواهید برد. علاوه بر این، اگر کودک احساس کند بزرگ‌تر‌ها نسبت به آنچه او می‌گوید علاقه نشان نمی‌دهند، صدمه جبران‌ناپذیری بر روح شکننده او وارد می‌شود.
چگونه با کودکان صحبت کنیم حتی اگر والدین آنها نیستیم؟
برای همه ما اوقاتی وجود داشته که با کودکی تنها باشیم که والدینش بنا به دلایل گوناگونی در آن لحظه قادر به نگهداری از او نیستند و متوجه شده‌ایم که حقیقتا حرفی برای گفتن با کودک نداریم. نترسید. اغلب افرادی مانند شما بهترین و شورانگیزترین مکالمه‌ها ر ا با کودک دارند. در اینجا نکاتی برای شروع یک مکالمه خوب به شما توصیه می‌کنیم:
کارهایی را که کودک دوست دارد پیدا کنید، فوتبال؟ شعر؟ برنامه‌های تلویزیونی؟ با تحریک علاقه کودک توجه او را جلب کنید.
آنها را تشویق کنید با داستان‌هایی در مورد آنچه یاد گرفته‌اند یا به دست آورده‌اند، برای شما تعریف کنند. این یک باور جهانی است که همه کودکان می‌خواهند شما فکر کنید آنها بچه‌های خوبی هستند. بگذارید به شما بگویند که چقدر در فوتبال، ژیمناستیک یا بازی‌های ویدیویی تبحر دارند. آنها با این کار، عاشق شما خواهند شد.
نظر آنها را در مورد یک موضوع خاص مانند برنامه تلویزیونی، یک ستاره سینما یا یک تیم فوتبال بپرسید. با دقت به حرف‌هایشان گوش دهید. این نشان می‌دهد که شما تا چه حد آنها را جدی گرفته‌اید.
برای صحبت با کودکان صدای خود را تغییر ندهید، عادی صحبت کنید. کودکان کم سن هستند، اما احمق نیستند.
