جاذبه های گردشگری مازندران

این آبشار که نزدیک به ۱۰۰ متر ارتفاع دارد،در بالادست ناحیه ای از توابع بلده قرار گرفته و دارای آب فراوان و پخشابی ویژه است. فضای آن کوهستانی – بیشه ای است و چشم اندازهای بکر و شگفت دارد. سواسره منطقه ای بسیار خوش آب و هوا و دارای چشم اندازهای فوق العاده ای است. واژه سواسره به معنای نسیم صبحگاهی است.

منطقه بلده به واسطه داشتن رودخانه های زیبا و خروشان مملو از آبشارهای کوچک و بزرگ است که بسیاری از آنان هنوز شناسایی نشده اند. از آبشارهای گزارش شده از منطقه بلده می توان به آبشار بطاهر کلا، آبشار یالرود، آبشار وسمیط، آبشار میناک و آبشار سواسره اشاره کرد که دارای فضایی کوهستانی و بیشه ای بوده و چشم اندازهایی بکر و شگفت دارند. تکمیل اطلاعات در مورد آبشارهای این مناطق احتیاج به تحقیق بیشتری دارد. رودخانه بطاهرکلا با جلوه های طبیعی زیبا، بطول تقریبی بیست کیلومتر از دامنه های شرقی کوه رستم چال در ۶۴ کیلومتری جنوب غربی نور سرچشمه گرفته و پس از عبور از روستاهای کلاچای، بردون و کمر با رودخانه لور مخلوط شده و به خوش رود تغییر نام می یابد. این رودخانه در مسیر خود از چشمه های بسیاری آبگیری کرده و آبشارهای کوچک و بزرگ زیادی را باعث می شود. همچنین در نزدیکی روستای یالرود، در فاصله ۱۰ کیلومتری جنوب بلده و در دامنه کوه خرچر می توان آبشارهای زیبایی را درون تنگه های باریک و صعب العبور یافت که همچنان دست نخورده باقی مانده اند، مسیر یالرود آنقدر زیبا و بکر است که طی آن، اصلا احساس خستگی نخواهید کرد. طبیعت این منطقه روح هر انسانی را نوازش می کند.

آبشار سنگ درکا، آمل در استان مازندران واقع است. سنگ درکا آبادی است از توابع بخش مرکزی شهرستان آمل در استان مازندران که در دهستان بالا خیابان لیتکوه قرار دارد. این آبشار زیبا در نزدیکی روستای سنگ درکا، در ۲۵ کیلومتری جنوب غرب آمل و در دامنه کوه وردوی واقع است.

این روستا در کنار جاده گاز و در میان جنگل های متراکم البرز شمالی، جلوه ای خاص از جنگل و کوه مرتع دارد. کوه وردوی سرچشمه رودهای گزناسرا، انگتارود و آلش رود است. شهرستان آمل در مرکز استان و در جلگه ساحلی دریای خزر واقع شده است. آب و هوای این شهرستان در تابستان گرم و مرطوب و در زمستان ملایم است. البته با توجه به تاثیرات اقلیمی در ارتفاعات جنوبی این شهرستان، اختلاف دما و رطوبت در فواصل کوتاه به شدت زیاد است و باعث به وجود آمدن طبیعتی متنوع در این شهرستان شده است.

ین غار در ۱۰ کیلومتری جنوب شهر پل سفید و روبروی پادگان ارتش قرار دارد. این غار زیبا در داخل ارتفاعات جنگلی مشرف به روستای پیت سرا در دوآب سوادکوه قرار دارد . محل اصلی غار در بدنه یک دیوار۶۰ متری از جنس آهک واقع شده که ارتفاع آن از سطح زمین به۲۳ متر بالغ می گردد سقف گنبدی آن با کف غار نیز۷ متر فاصله دارد.

دیواره ۶۰ متری بشکل یک کلاهک می باشد بصورتی که دهانه غار در زیر یک نقاب به طول چهارونیم متر قرار گرفته است محوطه زیر دهانه غار نیز بشکل یک کلاهک می باشد.

این غار یک شاهکار ویک اعجاز طبیعی است وضعیت آن نیز شرایطی را پدید آورده که دسترسی به غار را غیر ممکن ساخته وتنها باتجهیزات کامل می توان به داخل آن راه پیدا کرد . چشم انداز طبیعی مقابل آن نیز بسیار بدیع و چشمگیر است عمق غار کیجا کچال زیاد نیست ولی با وجود کوچک بودن و سادگی شکل و نمایی دلپسند دارد تمام مساحت داخل آن شامل یک تالار ساده بیضی شکل با طول ۱۲ متر و عرض ۱۰ متر و دو اتاق بزرگ کنار هم با اندازه های متفاوت می باشند. اتاق بزرگتر در جانب شمال غار با شش متر طول و ۷۵/۴ متر عرض در جهت شمالی جنوبی و اتاقی کوچکتر با ۵/۵ متر طول و ۱۰/۴ متر عرض در جانب جنوب فضای داخلی ساخته شده اند. این دو اتاق با یک دیوار از هم جدا شده و مدخل هر اتاق در ایوان جلو دهانه غار قرار دارد.

دیوارها ۶۵ سانتی متر قطر دارند که بیشتر قسمتهای آن از بین رفته است. مصالح ابنیه داخلی سنگ و یک نوع گل بسیار سخت و محکم از جنس خاک رسی است که در پای ارتفاعات به وفور یافت می شود. سقف ابنیه داخل غار نیز با تنه درختان جنگلی منطقه تیر کشی شده بود. غار کیجا کچال از هر جهت شبیه غار اسپهبد خورشید می باشد و مانند آن احتمالاً مربوط به اواخر دوره ساسانی و از دژهای دفاعی اسپهبدان طبرستان در برابر حمله اعراب به منطقه و پناهگاه سلاطین و حکمرانان وقت بود.

نقل است در روزگاران‌ گذشته، دختری از نژاد پریان که از آدمیان می‌ترسید در این غارزندگی می کرد سرگرمی‌اش بافندگی بود (هنوز چوب‌های دستگاه بافندگی او در جلوی غار نمایان است) شب‌ها روز شد و روزها شب تا روزی چوپانی همراه گوسفندان خود به این غار نزدیک شد شکل و شمایل دختر را در دهانه غار دید و در دل عاشق او شد. چوپان روزها به پای غار می‌آمد و به نی‌زدن می‌پرداخت تا اینکه پس از مدتی ترس این دختر از آدمیان‌ ریخت وکم‌کم به پسرک چوپان نزدیک شد و سر بر شانه‌ی او نهاد . چوپان‌که دلبر را در اختیار خود دید کام دل از او بگرفت. دختر پری‌زاد که از شور و هیجان عشق به خود آمد، دید کار از کارگذشته است و از هوش برفت. چوپان جوان دختر را که دامنش آلوده به خون بود بر دوش‌گرفت تا به آبی برساند و شستشو کند. چند قطره از خون او بر خاک دامنه‌ی غار ، نزدیک رودخانه ریخت (خاک سرخی که اکنون در دامنه غار دیده می شود) سرانجام چوپان، دختر را به چشمه‌ای رساند و او را نظافت و طهارت‌ کرد. این چشمه امروز به «پری چشمه یا پرو چشمه » مشهور است دختر پس از به هوش آمدن رضایت داد که با پسر چوپان به خانه‌ی او برود. پسر چوپان که اهل شهمیرزاد بود از دل و جان راضی شد و آن دو قدم در راه نهادند و سالیان سال در کنار هم زندگی کردند در شهمیرزاد تا امروز تیره‌ای بنام اپری Aporyزندگی می کنند که بازماندگان نسل این دو هستند. دختران این طایفه از زیبایی بسیار برخوردار هستند به طوری که زبانزد خاص و عامند .این افسانه در طی سالها سینه به سینه نقل شده است.

آبشار سیسنگان در استان مازندران واقع است. منطقه کجور تا سی سنگان یکی از مناطق تاریخی است که بوسیله یک راه مالرو ارتباطی در گذشته جهت رفت و آمد بین کجور و سی سنگان مورد استفاده قرار می گرفته است . این آبشار در تنگه معروف نهر رودبار واقع است.

برای حرکت در این مسیر لازم است ابتدا از شهر کجور وارد جاده معدن زغال سنگ شوید که معدن فعالی است. بعد از عبور از معدن به یک مسیر مالرو میرسید که مشخص است. این مسیر بیشتر در امتداد رودخانه است و از این رو مشکلی برای تهیه آب نخواهید داشت. ادامه این مسیر به آبشار معروف سیسنگان و در نهایت پارک جنگلی سیسنگان منتهی میگردد. کجور شهر کوچکی است که برای دسترسی به آن ابتدا باید به مرزن آباد رفت. پس از ۵ کیلومتر به سمت چالوس، به دوراهی کجور می رسید،بعد از عبور از پل ۵۰ کیلومتر تا کجور فاصله است.

در سال ۱۳۳۳ حدود ۷ هکتار از زمین‌های ایستگاه کشاورزی نوشهر جهت کاشت گونه‌های درختی و درختچه‌ای در نظر گرفته شد و تعدادی گونه ا ز خارج و داخل کشور جمع آوری و در ۷۳ قطعه مختلف کاشته شد. بدین وسیله آربراتوم (مجموعه درخت و درختچه) بنا گذاشته شد. هدف از احداث این باغ انجام مطالعات اکولوژی از جمله بررسی روند سازگاری گونه کاشته شده بود. ا ین باغ مجموعه‌های ساده و زیبایی از جمله آلاچیق و آبنما را که نمایی از باغ های ایرانی است، در خود جای داده است. باغ گیاه‌شناسی نوشهر از نظر وسعت و قدمت دومین باغ گیاه‌شناسی کشور است. وجود مجموعه‌ای از گونه‌های منحصر به فرد در آربراتوم باعث شهرت جهانی آن شده و هر ساله مورد بازدید بسیاری از محققین و دانشجویان رشته‌های مرتبط قرار می‌گیرد. این گنجینه با ارزش از نظر حضور و تنوع گونه‌های گیاهی شایان توجه است.

اهداف اولیه احداث این مجموعه همانند اهداف سایر باغ‌های گیاه‌شناسی دنیا، در واقع آموزش و تحقیقات بنیادی در رابطه با علوم زیستی و گیاهی است. انتقال گونه‌های جنگلی بومی و وارد کردن گونه‌های غیر بومی، ایجاد کلکسیون‌های مختلف و پوپل مان‌های آزمایشی از گونه‌های مختلف با فرم‌های زینتی متنوع از اهداف در دست اجرا در این با غ می‌باشد. برای این باغ همانند سایر باغ‌های گیاه‌شناسی دنیا در کنار آربراتوم، بخش‌های مختفی از جمله قطعات درختچه‌های زینتی، گیاهان معطر و پرچین‌سازی، سوزنی برگان، گیاهان پیازی، گیاهان گرمسیری، گیاهان دارویی، توندرا، باغ سیستماتیک، گلخانه گیاهان گرمسیری، و مجموعه گیاهان خشک یا هرباریوم در نظر گرفته شد.

این دریاچه که به تالاب ارواح نیز شهرت دارد در ۵ کیلومتری شمال روستای چلندر از توابع نوشهر واقع است. دریاچه در میان جنگل انبوه پهن برگ در منطقه ملا کلا قرار گرفته است. طول دریاچه در حدود ۷۰۰ متر و عرض آن ۳۰۰ متر است. در درون دریاچه درختان خشک شده ای قرار دارند که منظره جالبی ایجاد کرده اند.برای دسترسی به این دریاچه در کیلومتر ۱۲ مسیر نور به نوشهر پس از جاده ونوش، باید وارد جاده فرعی روستای چلندر و صلاح الدین کلای سفلی شد و بعد از عبور از روستا به محیط بانی خواهید رسید.

بعد از انجام اقدامات اداری لازم در محیط بانی جاده شمالی را به طول ۱۰ کیلومتر ادامه دهید. پس از مشاهده تابلوی دشت و بند ممرز وارد جاده فرعی شوید. این جاده فرعی شما را به دریاچه بند ممرز ( تالاب ارواح ) خواهد رساند. توجه داشته باشید عبور از جاده فرعی نیاز به خودروهای کمک دار دارد و به دلیل بکر بودن منطقه امکان مواجهه با حیات وحش بسیار زیاد است.

قلعه گردن، نام روستایی است از توابع بخش خرم آباد شهرستان تنکابن در استان مازندران. روستای قلعه گردن در غرب استان مازندران، از شمال به دریای خزر، از شرق به شهرستان چالوس، از جنوب به شهرستان قزوین و از مغرب به شهرستان رامسر محدود می‌شود.

گردنه «قلعه گردن» نیز در جنوب روستایی به همین نام، در حدود یک کیلومتری جنوب غربی شهر خرم‌آباد، قرار دارد. در مرکز این روستا پل خشتی با نام پل خشتی قلعه گردن قرار دارد. این پل در محل تقاطع دو جاده شمالی و جنوبی خرم‌آباد به قلعه گردن و همچنین شرقی – غربی قلعه گردن به سلطانی محل ساخته شده است.

آبشار درازکش در استان مازندران واقع است. آبشار ابتدا به یک حوضچه بزرگ میریزد که دارای وسعت نسبتا زیادی است و سپس به صورت رودخانه ای در جهت شمال ادامه مسیر میدهد. آبشار در فصل پاییز دارای آب نسبتا زیادی است ولی بیشترین میزان آب آن در فصل بهار است. آبشار روستای درازکش یکی از زیبائی های بکر و دست نخوردهء‌ طبیعت بندپی شرقی است که در دل جنگل واقع شده است. ارتفاع آبشار در حدود ۷ متر است و در ارتفاع ۳۶۰ متری از سطح دریا واقع شده است

برای رسیدن به این منطقه زیبا باید از شهر بابل به سمت بند پی شرقی حدود ۲۵ کیلومتر را طی کرده بعد از رسیدن به گلوگاه مرکز بند پی شرقی از سمت چپ خیابان از طریق پل احداثی به سمت منطقه فیروزجاه یا جاده موسوم به شیخ موسی باید حدود ۶-۷ کیلومتری را ادامه مسیر داد. پس از رسیدن به روستا، پیاده از میان این روستای زیبای جنگلی و طی مسافتی حدود ۲ کیلومتر، به یک دو راهی می رسید که راه مستقیم و شیب داری دارد که به سمت گلوگاه می رود. راه سمت راست که شیبی به سمت پایین دارد سمت آبشار می رود. بعد از حدود ۵۰ متر به تابلویی که نشانگر آبشار است برخورد می کنید. سپس از میان جنگل بعد از طی حدود ۳۰۰ متر به رودخانه ای که آبشار دوقلوی زیبایی را ایجاد کرده برخورد میکنید.

بخش بندپی شرقی یکی از بخش‌های شهرستان بابل واقع در جنوب این شهرستان می‌باشد که بالغ بر ۳۰۰۰۰ نفر جمعیت دارد. این بخش بزرگترین بخش شهرستان بابل بوده و شامل مناطق دشت و جلگه – جنگل – کوهستان میباشد. این بخش علاوه بر همسایگی با بخش های گتاب ، بندپی غربی و بابلکنار شهرستان بابل با لفور سوادکوه و ییلاقات فیروزکوه و هراز همسایه بوده و جاده ارتباطی با این مناطق دارد. بافت این منطقه کاملاً روستایی بوده و عمده فعالیت مردم آن کشاورزی و دامداری سنتی است.

اگر برای گردش و تفریح استان مازندران را انتخاب کرده اید این سفر را به طرف شرق استان مازندران ادامه دهید به شهرستان بهشهر می رسید که روستای زیبای پاسند و منطقه زیبای پاسند رز درست سه کیلومتر در شرق در سمت راست اتوبان در جوار رودخانه پاسند با تابلوی بزرگ خود نمایی می کند .

جنگل بکر و دست نخورده که سالانه گروه های زیادی از جنگل انبوه آن دیدن میکنند .

دریاچه ملا کلا در استان مازندران واقع است. این دریاچه که به تالاب ارواح نیز شهرت دارد در ۵ کیلومتری شمال روستای چلندر از توابع نوشهر واقع است. دریاچه در میان جنگل انبوه ظهن برگ در منطقه ملا کلا قرار گرفته است. طول دریاچه در حدود ۷۰۰ متر و عرض آن ۳۰۰ متر است.

در درون دریاچه درختان خشک شده ای قرار دارند که منظره جالبی ایجاد کرده اند. برای دسترسی به این دریاچه در ۱۸ کیلومتر مسیر نوشهر به نور قبل از جاده ونوش، باید وارد جاده فرعی روستای چلندر و صلاح الدین کلای سفلی شد و بعد از عبور از روستا مسیر جاده جنگلی را تا انتها ادامه داد. پس از پایان مسیر با حرکت ۶۰۰ متر به سمت شمال به این دریاچه میرسید.

پارک ملی کیاسر در استان مازندران واقع است. پارک ملی کیاسر از شمال به روستای سعیدآباد به سمت شرق در امتداد رودخانه لنگ تا روستای علی کل از شرق علی کل به سمت جنوب در امتداد یال ۲۴۵۵، ۲۳۹۰، ۲۸۰۸، ۲۸۱۵، ۲۳۵۶، ۲۴۴۲، ۲۴۷۰ متر، از جنوب از قله ۲۴۷۰ متر در امتداد خط القعر تا تقاطع روخانه تیلک و سپس در امتداد همین رودخانه به سمت غرب تا روستای رودبار، از غرب از ادامه رودخانه تیلک – گل خواران در محل روستای رودبار تا سعیدآباد (میلا دشت) گسترش یافته است.

این منطقه که در شمال پناهگاه حیات و حش دو دانگه در استان مازندران قرار دارد،با مساحت ۷۳۱۲ هکتار درسال ۱۳۸۳ به عنوان پارک ملی تعیین شد.دارای اقلیم نیمه مرطوب معتدل است .این منطقه کوهستانی در قسمتهای میان بند و بالا بند جنگلهای خزری واقع شده است .

این منطقه در جنوب شهرستان ساری و بصورت جنگل های طبیعی بکر و اراضی مرتعی مشجر و صــــخره ای و رویشگاه گون های گیاهی منحصر بفرد چون بلوط اوری ، سرخدار و … و است. پارک ملی کیاسر شامل دو حوزه بخشی از عرصه جنگلی واقع در قسمت های غرب و شمال منطقه به عنوان ذخیره گاه بیوسفر و بخش دیگر در قسمت های شرق و جنوب به عنوان پارک ملی است

گونه های جانوری مهم منطقه مرال،شوکا،پلنگ،خرس قهوه ای ،گراز،شغال،روباه معمولی،گربه جنگلی،گربه وحشی،راسو،سمورسنگی،تشی،کرکس ،لسارگپه جنگلی،کبوتر جنگلی،کبک،کوکو و هدهد.وجود تنوع زیستی بالا ،جنگلهای کم نظیر و کم دست خورده هیرکانی،گونه های باارزش شوکا و مرال زمینه فعالیتهای گردشگری را در این پارک مهیا ساخته است.

تاریخ تاسیس منطقه از ابتدا تاکنون : مصوبه شماره ۲۴ شورایعالی حفاظت محیط زیست و از سال ۱۳۸۳ بعنوان پارک ملی تعیین گردید . موقعیت عمومی منطقه : جنوب شهرستان ساری ( حدود ۷۰ کیلومتری ) و بصورت دامنه های کوهستانی و جنگلی

وسعت منطقه : ۷۳۱۲ هکتار

ویژگی و سیمای عمومی منطقه( شامل وضعیت توپوگرافی , چشم انداز, پو شش گیاهی وگونه های شاخص گیاهی , وضعیت عمومی حیات وحش و گونه های شاخص و کریدورها )

دامنه ها و ارتفاعات کوهستانی و با پوشش جنگلی تنک ؛مرتعی ، کوهستانی و صخره ای و گونه های جانوری کل و بز ؛ پرندگان شکاری ، کبک ، روباه ، پلنگ

جاذبه های اکوتوریستی : دامنه های کوهستانی پوشیده از گیاهان گلدار و مرتعی ، آثار تاریخی و فرهنگی (قلعه قدیمی ) چشم انداز منحصر بفرد

وضعیت عمومی اقتصادی اجتماعی : جوامع محلی و سکونت گاههای روستائی و معیشت دامداری و کشاورزی

تعارضات مهم منطقه : چرای دام ، تغییر کاربری اراضی

تجهیزات و امکانات : تجهیزات و امکانات حفاظتی مستقل ندارد و حین گشت توسط محیط بانان کنترل می گردد
حسب آخرین اقدامات سرمحیط بانی کیاسر به اداره پارک ملی و پناهگاه حیات وحش چهاردانگه ارتقاء و در نظر است امکانات مستقل برای پارک در نظر گرفته شود .

دریاچه خزر یکی از بزرگ‌ترین دریاچه‌های جهان و مهم‌ترین دریاچه ایران است که در شمال کشور واقع شده است و با کشورهای روسیه، ترکمنستان، قزاقستان و آذربایجان همسایه است.

این دریای بسته باقیمانده‌ای از دریای قدیمی پاراتِتیس است که بر پایه پژوهش‌های زمین‌شناسان روسی حدود ۱۱ هزار سال پیش، پس از جدایش دریاهای سیاه و مدیترانه، مستقل شده است.

نام رسمی این دریاچه در زبان فارسی «دریای خزر» است ولی همان گونه که در مورد بسیاری دیگر از عوارض جغرافیایی جهان رایج است، برای دریای خزر نیز نام‌های متفاوتی در زبان‌های مختلف استفاده شده است. در زمان قدیم نام این دریاچه از نام اقوامی که در ساحل آن زندگی می‌کردند همچون طبرستانی‌ها، گرگانی‌ها یا هیرکانی‌ها گرفته شده و دریای هیرکانی، دریای طبرستان یا دریای تپوران، دریای گیلان، دریای دیلم، دریای آلبانی (در قفقاز) و دریای کاسپی خوانده شده است. خزر نام قومی بوده است که در شمال غربی دریای خزر و میان دریای خزر و دریای سیاه سکونت داشتند و پیرو دین یهودیت بوده‌اند. بنای استحکامات بزرگی چون شهر دربند یا باب الابواب در شمال قفقاز در عهد ساسانیان که برای جلوگیری از حملات قوم خزر صورت گرفت، هنوز پابرجاست.

این دریاچه با مساحت حدود ۴۳۶ هزار کیلومتر مربع، ۱۲۰۰ کیلومتر طول و ۲۲۰ تا ۵۵۰ کیلومتر عرض دارد و حجم آب آن بیش از ۷۷ هزار کیلومتر مکعب است. عمق این دریاچه در بخش شمالی ۱۰ تا ۱۲ متر و در بخش میانی تا ۷۷۰ متر است و عمیق‌ترین نقطه آن در بخش جنوبی تا ۱۰۰۰ متر نیز می‌رسد. بیش از دو سوم حجم آب دریای خزر در بخش جنوبی است و نزدیک به یک سوم در بخش مرکزی و فقط حدود یک دهم درصد به بخش شمالی تعلق دارد. این دریاچه از طریق رود ولگا و کانال ولگا- دن که مجهز به حوضچه‌های تنظیم سطح آب و برقراری هم‌ترازی آب است، به طور غیرمستقیم با دریای بالتیک و دریای سیاه ارتباط دارد. بخش شمالی خزر شیب بسیار ملایمی دارد و بخش میانی و جنوبی آن با یک برجستگی زیرآبی به نام برجستگی سرت، در حدّفاصل دماغه باکو و خلیج قره بغار (ترکمنستان) با امتداد شمال غربی- جنوب شرقی، از یکدیگر جدا می‌شوند. این برجستگی ادامه کوه‌های قفقاز است و عمق آب روی آن از ۲۰۰ متر تجاوز نمی‌کند. این برجستگی مانع جریان آب در سطح دریاچه نمی‌شود. دمای آب دریاچه در تابستان تقریباً در همه جا برابر است ولی در زمستان بخش شمالی آن حداقل چهار ماه از سال دمای زیر صفر دارد و یخبندان است در صورتی که در جنوب آن هیچ گاه یخبندان صورت نمی‌گیرد.

آب دریاچه خزر از نوع ترکیبات دارای کلسیم، منیزیم و سولفات است و میزان نمک‌های محلول آن بین ۱۲ تا ۱۳ گرم در لیتر است که به تقریب یک سوم شوری آب دریاهای آزاد و اقیانوس‌هاست. شیرین‌ترین بخش آب دریاچه مربوط به نواحی نزدیک به مصب رودخانه ولگا و شورترین بخش آن مربوط به خلیج قره بغاز می‌باشد که در آن تبخیر بیش از ورودی آب به دریاچه است.

از منابع مهم این دریا(چه) ذخایر نفت و گاز موجود در زیر بستر دریا و همچنین انواع ماهیان خاویاری را می‌توان نام برد.

طول ساحل دریا در استان گیلان به ۲۲۰ کیلومتر می‌رسد و شهرهای رودسر، چابکسر، کلاچای، کیاشهر، بندر انزلی و آستارا در کنار دریا قرار دارند.

سد آویدر سد خاکی آویدر در فاصله حدوداً ۳۰ کیلومتری شرق شهر نوشهر و در نزدیکی پارک جنگلی سیسنگان در استان مازندران قرار دارد. این سد و دریاچه پشت آن دریاچه در فاصله‌ای دور از دریا و در دل کوهستان قرار دارد که این امر سبب کاهش رطوبت هوا در این منطقه شده‌است. سد خاکی آویدر در حقیقت متعلق به اداره آبیاری منطقه‌است و دریاچه پشت سد نیز جهت تامین آب مورد نیاز زمینهای زراعتی منطقه ایجاد شده‌است.

آبگرم فلکده یا همان آبگرم معدنی فلکده تنکابن در لیره سر قرار دارد، مسیر آن از سه راهی خرم آباد در داخل شهر تنکابن و قبل از پل چشمه کیله آغاز و پس از عبور از شهر خرم آباد به دو راهی لتاک می رسد، از این محل پس از عبور از پل به فاصله اندک دو راهی سه هزار و لیره سر وجود دارد که از این محل جاده بصورت خاکی ادامه پیدا می کند کل فاصله تنکابن تا روستای سنتی فلکده ۳۳ کیلومتر است. آب گرم با درجه حرارت متوسط در کنار رودخانه لیرسر و یک چشمه آب سرد به همراه جنگل های انبوه و کوه های پوشیده از درخت برای اجرای تور و گروه های مختلف توریستی بسیار جالب است. چشمه آبگرم معدنی فلکده به سبب دارا بودن خواص درمانی و تنوع زیستی به خصوص گیاهی بستر مناسبی برای گردشگری است.

همانطور که گفته شد روستای لیره سر در مسیر قرار دارد جنگل های زیبا و بکر لیره سر می تواند تجربه خوبی برای شما پیش از رفتن به آبگرم فلکده باشد

آدرس: تنکابن، جاده سه هزار

بوستان جنگلی صفارود رامسر واقع در ۹ کیلومتری جاده جواهرده رامسر، پارک جنگلی است که در میان دره و در کنار رود صفارود و در پایین جاده قرار دارد که پله‌ هایی نیز برای ورود به‌ آن از جاده ساخته شده‌ است و وجود جنگل، رودخانه، آب معدنی، آب و هوای مطبوع به این مکان جلوه خاصی بخشیده است. این مکان به نام آبمعدن نیز معروف است و خانواده های محلی در این محل هر ساله در روز ۱۳ فروردین به دور هم جمع می شوند. جاده هایی که از میان جنگل رد شده اند و بکر بودن این منطقه زیبایی خاصی را برای علاقمندان به طبیعت فراهم آورده است.

مسیر دسترسی به پارک جنگلی صفارود :

مسیر دسترسی به این بوستان صفارود از ابتدای جاده جواهرده در میدان غربی شهر رامسر آغاز و پس از طی ۹ کیلومتر و عبور از مسیری زیبا به این پارک در کنار رود صفارود می‌ رسد

آدرس: رامسر، نه کیلومتری جاده جواهرده

دالخانی، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان رامسر است که در ۳۰ کیلومتری جنوب شرقی رامسر و در دهستان چهل‌ شهید قرار دارد. جنگل دالخانی یک جنگل نیمه کوهستانی است که ارتفاع آن به حدود ۸۰۰ متر می رسد و به همین دلیل، گزینه خوبی برای کوهنوردان و طبیعت گردان به حساب می آید. از سویی مه غلیظ، مهم ترین ویژگی دالخانی است که بعد از سرسبزی بکرش گردشگران را به این منطقه می کشاند. جنگل دالخانی، جنگل زیبایی که در میان گردشگران به “دالان بهشت” معروف است و با درختان انبوه و آب و هوای بی‌ نظیرش می‌ تواند بکرترین تجربه طبیعت‌ گردی شما را رقم بزند. نزدیکی جنگل‌های ۶۰۰ هزار متر‌مربعی رامسر به آن، باعث شده این جنگل‌ها به نام دالخانی شناخته شوند. جنگل‌هایی که در مسیر جاده ادامه دارند و بعد از دالخانی شما را به ییلاق جنت رودبار و گرسماسر، اکراسر، گلین و… می‌رسانند.

این جنگل به جنگل دالاخانی و جنگل دالیخانی نیز نامیده می شود

مسیر دسترسی به جنگل دالخانی :

جنگل دالخانی در مسیر رامسر به تنکابن قرار دارد و برای رسیدن به آن می توانید از مسیر کتالم ـ هریس (جاده میرزا کوچک خان) – دالخانی بگذرید یا از خروجی شهر رامسر شروع کنید و بعد از طی مسیری حدود ۷ کیلومتر در مسیر آسفالته رامسر به تنکابن، به سه راهی جنت رودبار برسید. جنگل دالخانی ۲۳ کیلومتر جلوتر در کنار جاده انتظار شما را می کشد.

جعبه کمک های اولیه، دوربین عکاسی، غذا کافی، چراغ قوه و سوخت کافی به همراه داشته باشید.

آدرس: رامسر، در مسیر رامسر به تنکابن

منطقه حفاظت شده شش رودبار در استان مازندران واقع است. این منطقه ( شش رودبار ) با مساحت ۷۸۳۲ هکتار واقع در استان مازندران از سال ۱۳۸۰ تحت حفاظت قرار گرفت . دامنه ارتفاعی ۷۴۰ تا ۲۸۲۰ متر ، دما و بارندگی متوسط سالیانه ۱۳ درجه سانتیگراد و ۶۵۰ میلیمتر که موجب تشکیل اقلیم نیمه مرطوب معتدل در منطقه شده اند .

( شش رودبار ) منطقه ای است کوهستانی با پوشش های جنگلی کم نظیر هیرکانی و مراتع ییلاقی . رودخانه های پر آب شش رودبار و چرات بخش هایی از مرز های منطقه را تشکیل می دهند . گونه های مهم گیاهی منطقه عبارتند از : راش – بلند مازو- ممرز- پلت- شیردار- نمدار – ملچ- اوری- لور- کچف- زبان گنجشک- توسکای ییلاقی- انجیلی- برگ بو- خاس- چای کوهی- و گون آسای ایرانی .

گونه های اصلی جانوری منطقه عبارتند از : مرال- شوکا- خرس- قهوه ای- پلنگ- گرگ- بز- پازن- شغال- سمورسنگی – گربه جنگلی- تشی- کبک دری- افعی دماوندی و قزل آلا .

تاریخ تاسیس منطقه از ابتدا تاکنون : از سال ۱۳۸۰
موقعیت عمومی منطقه : در مسیر جاده قائم شهر – آلاشت
وسعت منطقه : ۷۸۳۲ هکتار
ویژگی و سیمای عمومی منطقه( شامل وضعیت توپوگرافی , چشم انداز, پو شش گیاهی وگونه های شاخص گیاهی , وضعیت عمومی حیات وحش و گونه های شاخص و کریدورها )
بصورت اراضی جنگلی و درختچه ای و بیشه زار
جاذبه های اکوتوریستی : اراضی جنگلی جلگه ای و در مسیر جاده ارتباطی و چشم انداز جالب توجه
وضعیت عمومی اقتصادی اجتماعی : جوامع محلی و سکونت گاههای روستائی و معیشت دامداری
تعارضات مهم منطقه : تجاوز به عرصه و تخریب اراضی منابع ملی ، قاچاق چوب ، چرای دام
تجهیزات و امکانات : تجهیزات و امکانات حفاظتی مستقل از نظر ساختار تشکیلاتی ( نیروی انسانی و تجهیزات انفرادی و خودرو)برای آن در نظر گرفته نشده .