بنابر یافته‌هایی كه در روز 8 اكتبر در ژورنال BMC Medicine انتشار یافت، افرادی كه در خانه می‌میرند نسبت به بیمارستان، آرامش بیشتری را در روزها و ساعت‌های آخرشان تجربه می‌كنند و درد اضافه‌ای به آنها تحمیل نمی‌شود.
به علاوه، به گفته‌ی مؤلف اصلی، باربارا گومز، خویشاوندان این افراد اندوه كمتری را در ماه‌های بعد از مرگ آنها تجربه می‌كنند.
گومز گفت: «مردن در خانه با آرامش بیشتری اتفاق می‌افتاد و نسبت به بیمارستان، درد بیشتری به همراه نداشت. ین می‌تواند راحتی را برای بیماران فراهم كند و به افراد كمك كند تا با دوران بسیار سختی كه اخیراً دوست یا خویشاوندی را به خاطر سرطان از دست داده است، كنار بیاید.»ژاما محققان جز این یك سری عوامل را مشخص كردند كه باید وجود داشته باشد تا یك نفر بتواند در خانه بمیرد.
مطالعه نشان داد كه بیمار و خویشاوندان او، هر دو باید با این تصمیم موافق باشند. بیمار جز این نیاز دارد كه در طول آخرین سه ماه زندگی، به مراقبت تسكینی و مراقبت دسترسی داشته باشد.
گومز گفت: «این فاكتورها تقریباً ضروری هستند. آنها در حدود 91 درصد مرگ‌های خانگی وجود داشتند.»
مطالعه‌ی جدید شامل 352 خویشاوند داغ‌دار بیماران سرطانی اهل لندن بود كه 177 نفر از آنها در بیمارستان و 175 نفر از آنها در خانه مرده بودند.
محققان دریافتند كه حدود 25 درصد از بیمارانی كه در بیمارستان مرده بودند در هفته‌ی آخر زندگی‌شان تقریباً آرامشی نداشتند. در مقایسه، تنها 12 درصد از بیمارانی كه در خانه مرده بودند از آرامش یافتن بازماندند.